Kim heeft elf jaar voor Rijkswaterstaat gewerkt, daarna stapte ze over naar de zorg. Ze wordt rustig van dansen en muziek. Pas op haar vijfendertigste kreeg ze de diagnose ADHD, toen zijn er veel puzzelstukjes op zijn plek gevallen, daarom had ze niks afgemaakt na haar middelbareschooldiploma. Ze wist niet dat de drukte in haar hoofd niet normaal was.

“O, niet iedereen is de hele dag zo druk van binnen?”

Op haar twintigste ontdekte ze rockabilly. Daar heeft ze een tic aan overgehouden. Kleding, inrichting, levensstijl. Haar schoonouders namen haar vroeger mee naar bluesfestivals. Haar vriend is lang gewoon een vriend geweest.

Ze zaten aan de bar op de Korte Heuvel. Ze wilde de boogiewoogie leren dansen, dat wist hij. Ik ga met jou op dansles, zei hij. Die is dronken, dacht ze. Ze zei: Kom morgen, als je nuchter bent, nog maar eens terug. De volgende ochtend kreeg ze een berichtje via MSN.

“Als je danst kan je niet alles onder controle houden, niet alles sturen.”

Zo is het ook als ze op het podium staat, met de band waarbij ze zingt, Tornado Beat. Ze denkt veel, voor zichzelf, haar man, haar dochter, de wereld. Dat vindt ze mooi aan haar dochter, zij heeft dat filter nog helemaal niet.

“Dit is een mooie tekening, of wel?”

Kim is een van acht geportretteerde dansende Tilburgers. Lees hier meer over het project Dancing Tilburg en bekijk ook de andere portretten.