Chilton is geboren in Suriname. Op zijn derde kwam hij naar Nederland. Van voetballer werd hij danser en later universitair student communicatie. Hij wil de overheidsfondsen en de dansscene van de straat bij elkaar brengen door middel van bewustwording en verbinding en werkt onder meer als artistiek leider van urban- en hiphop productiehuis Dukebox in ’s-Hertogenbosch.

Om te beginnen wil hij een ding zeggen: straatcultuur is niet hetzelfde als criminaliteit. Als je het hebt over de Nederlandse cultuur, dan begin je ook niet over de mislukte vredesmissie in Srebrenica of over ons slavernijverleden. Dat is niet hoe je cultuur definieert. Het zijn de positieve dingen. Het bij elkaar komen, ongeacht afkomst of religie.

“De straat is een openbare ruimte, we hebben er allemaal gespeeld. Het is een fysieke plek waar je leert hoe je je eigen regels kan maken. Waar je verschillende normen en waarden tegenkomt. Daar hoef je niet bang voor te zijn. Wat we niet kennen vinden we eng. Je moet het stapsgewijs uitbouwen, dat is de manier waarop je leert. Eerst door de zure appel heen bijten.”

Urban betekent oorspronkelijk: tot stand gekomen in de stad. Er is niet veel verschil meer, tussen onze steden en dorpen. Oorspronkelijk waren de verschillen groter. Je had in de stad meer kans om het spontane te vinden.

“Op straat kon je elkaar tegenkomen. Invloed op elkaar uitoefenen, uitwisselen, van elkaar leren.”

Als tiener mocht hij gebruik maken van een ruimte in Tilburg Zuid, in het jongerencentrum van Groenewoud. Daar kreeg hij zijn eerste kansen. 

“Als ik dans voel ik volledige vrijheid. Mijn gedachten op nul. Ik kan continu nieuwe dingen ontdekken. Het is heel simpel. Ik zet een keer eerst mijn linkervoet voor, in plaats van mijn rechter. Ik kom erachter dat dat ook kan. Het zijn kleine dingen.”

Chilton is een van acht geportretteerde dansende Tilburgers. Lees hier meer over het project Dancing Tilburg en bekijk ook de andere portretten.